Μία απορία που αγχώνει πολλούς γονείς είναι εάν έχουν την ικανότητα να είναι άξιοι και σωστοί γονείς.
Το άγχος και η αμφιβολία είναι πιο έντονη για όσους είναι νεοσύλλεκτοι στο club των γονέων.
Η ευθύνη που φέρουν δύο άνθρωποι φέρνοντας ένα παιδί στη ζωή, όντως υπάρχει, όπως υπάρχει και η υποχρέωση να το μεγαλώσουν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο που μπορούν.
Τα παραπάνω στοιχεία είναι αρκετά, ώστε να περισσεύει μια επιπρόσθετη και ψυχοφθόρα σκέψη, σκετικά με την καταλληλότητα τους ως «σωστοί γονείς».
Άλλωστε, δεν υπάρχουν συγκεκριμένα προσόντα για την ανάληψη του ρόλου του γονέα.
Δεν υπάρχει σωστός ή λάθος τρόπος να είναι κάποιος γονιός.
Δεν υπάρχει κάποιο εγχειρίδιο.
Όλοι κάνουμε λάθη, όπως κάνουμε και στην υπόλοιπη ζωή μας.
Όπως έκαναν και οι δικοί μας γονείς, έτσι θα κάνουμε και εμείς.
Τις ελλείψεις, τις αδυναμίες και τα λάθη, εφόσον τα αναγνωρίζουμε, τα παραδεχόμαστε και προσπαθούμε να τα διορθώσουμε, δεν δημιουργούν πρόβλημα στο παιδί. Αυτά που το επηρεάζουν, είναι η παραμέληση, η αδιαλαξία και έλλειψη στοργή και ενδιαφέροντος για αυτό.
Βασικά συστατικά για την υγιή συναισθηματική ανάπτυξη του κάθε παιδιού είναι η φροντίδα, η ισορροπία και η αγάπη.
Επίσης, η προσεκτική ακρόαση και κατανόηση των όσων λέει, η αποδοχή του παδιού για αυτό που είναι και όχι για αυτό που οι γονείς θα επιθυμούσαν να γίνει και η ελεύθερη έκφραση, είναι αναγκαίες για το χτίσιμο μίας ισχυρής αυτοεκτίμησης του παιδιού.
Ο κάθε γονιός είναι καλό να αφουγκράζεται την κάθε ανάγκη, αλλαγή και δυσκολία στη συμπεριφορά του παιδιού του, να προσπαθεί να την διαχειριστεί και αν χρειαστεί στην πορεία, να πάρει τις συμβουλές και τη γνώμη κάποιου, καλό είναι να ζητήσει τη βοήθεια κάποιου ειδικού.
Ο γονιός που είναι δίπλα στο παιδί του, συναισθηματικά και λογικά, με αυθεντικότητα και ειλικρίνεια, δίχως εγωισμούς, είναι ένας καλός γονιός.