Όσα χάνονται, δεν τα ξεχνάς,
Απομακρύνονται, αφήνοντας σου
μόνο όσα χρειάζεται να θυμάσαι για να προχωρήσεις.
Και όταν έρχεται η ωριμότητα,
ένας βουβός πόνος.
Κάθε φορά που το συναίσθημα γίνεται πιο γεμάτο,
πιο ουσιαστικό, θες να αποδράσεις.
Μόλις άνοιξες τα μάτια για άλλη μια φορά
και είδες την πραγματικότητα.
Μεγαλώνεις.
Αυτονομείσαι.
Δυναμώνεις.
Ξεχωρίζεις το αληθινό, από το ψεύτικο.
Διαχωρίζεις το σημαντικό από το ασήμαντο.
Απομακρύνεσαι από κάθε τι τοξικό,
Πλησιάζεις το γνήσιο.
Είσαι πιο κοντά σε ό,τι έχεις ανάγκη.
Δεν το ζητάς, το προσφέρεις στον εαυτό σου.
Πονάει η ωριμότητα και η γνώση,
αλλά δεν είναι τόσο δύσκολη,
όταν ξέρεις ότι σε περιμένει κάτι καλύτερο
από όσα κρατάς στη ζωή σου από φόβο και συνήθεια.