Ίσως στην πορεία της ζωής, να οδηγούμαστε προς συγκεκριμένους ανθρώπους κάπως αδιευκρίνιστα, αλλά καθόλου τυχαία.
Με έναν τρόπο είναι σαν να αναζητάμε από αυτούς τους άλλους, πλευρές του εαυτού μας, Γυρεύοντας κάτι για εμάς.
Μα είναι κάτι τέτοιο δυνατό, αναρωτιόμαστε λογικά.
Μήπως σε μία δεύτερη ανάγνωση γυρεύουμε να επιβεβαιώσουμε το όσα πιστεύουμε για τον εαυτό μας;
Κατασκευασμένες αλήθειες από εμάς για εμάς, αληθινές και ψεύτικες και τόσο υποκειμενικά τεκμηριωμένες που τις κάνουν μοναδικές.
Τις καλά ριζωμένες πεποιθήσεις και τα δυνατά πιστεύω μας, είμαστε ικανοί να φιλτράρουμε μέσα από την αλληλεπίδραση μας από αυτούς τους άλλους, ώστε να επιβεβαιώσουμε την όποια αυτοεκτίμηση μας και την αξία που έχουμε σαν οντότητες.
Αναζητούμε την αγάπη που πιστεύουμε πως χρειαζόμαστε, το ενδιαφέρον που πιστεύουμε πως αξίζουμε και την αποδοχή για αυτό που είμαστε μέσα από αυτούς τους άλλους.
Στην πραγματικότητα όμως αυτό που συμβαίνει είναι να αποδεχόμαστε ακατέργαστες, όλες τις θετικές και τις αρνητικές αλληλεπιδράσεις, όπως ακριβώς μας τις δίνουν, παρασυρόμενοι από το συναίσθημα μας και ας μας πληγώνει και ας μας απογοητεύει αυτό που διαπιστώνουμε για άλλη μια φορά για τον εαυτό μας. Επιβεβαιώνοντας έτσι, αυτόματα και επιφανειακά αυτά που ήδη ξέραμε για τον εαυτό μας.
Ψάχνοντας όμως, τον εαυτό μας μέσα από τους άλλους, μπορεί να έχει διττή έκβαση για τη γνώση που έχουμε για τον εαυτό μας.
Είτε θα παραμείνουμε στα συμπεράσματα που ήδη γνωρίζαμε, συνεχίζοντας να αναζητούμε στα τυφλά την κάλυψη των συναισθηματικών μας αναγκών μέσα από τους άλλους, αβέβαιοι για το αποτέλεσμα και απόλυτα εξαρτημένοι από τους όλους όσον αφορά στην ολοκλήρωση μας και την ψυχική μας ηρεμία.
Είτε θα εκμεταλλευτούμε την κάθε αλληλεπίδραση με αυτούς τους άλλους για να ανακαλύψουμε μέσα από αυτούς, ότι για να ζήσουμε όπως θέλουμε, για να νιώσουμε ό, τι θέλουμε και να ζητούμε όλα όσα έχουμε ανάγκη είναι μία υπόθεση που αρχίζει από εμάς και όχι από τους άλλους. Η αλληλεπίδραση μας με αυτούς τους άλλους μπορεί να γίνει αφορμή να γνωρίσουμε καλύτερα τον εαυτό μας.
Εμείς είμαστε αυτοί που χρειάζεται να γνωρίζουμε πρώτα από όλα, όσα έχουμε ανάγκη, εμείς είμαστε που θα τα προσδιορίσουμε, θα τα προσφέρουμε στον εαυτό μας και έπειτα θα τα διεκδικήσουμε από τους υπόλοιπους.
Οι άλλοι μας συμπληρώνουν, δεν μας καλύπτουν τις ανάγκες μας, αυτές που ήδη έχουμε κατανοήσει και συνειδητοποιήσει ό, τι χρειαζόμαστε για να νιώθουμε πλήρεις συναισθηματικά.
Τότε η επικοινωνία μας θα είναι πιο αρμονική με τους γύρω μας, αναζητώντας συνειδητοποιημένα, όσα χρειαζόμαστε από τους κατάλληλους άλλους και αποδεχόμενοι ότι δεν είναι όλοι σε θέση να κατανοήσουν τις ανάγκες μας.
Τότε, οι σχέσεις μας θα είναι αληθινές σχέσεις ζωής, όντας ισορροπημένες, ουσιαστικές και σημαντικές .